کوچه ای را بود نامش معرفت

مردمانش با مرام از هر جهت

سیل آمد کوچه را ویرانه کرد

مردمش را با جهان بیگانه کرد

هر چه در آن کوی بود از معرفت

شست و با خود برد سیل بی صفت

 از تمام کوچه تنها یک نفر

خانه اش ماند و خودش جست از خطر

رسم و راه نیک هر جا بود و هست

از نهاد مردم آن کوچه است

چون که در اندیشه ام این گونه ای

 حتم دارم بچه ی آن کوچه ای.